Η Κίμωλος ή Αρζιαντιέρα (ασημένια για τα γκριζόλευκα βράχια ) ή Εχινούσα (νησί των αχινών) βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο των Κυκλάδων. Σε αυτήν ανήκουν πλήθος μικρών νησιών όπως Ρεματόνησα, Κληματόνησα, Πρασονήσι και Άγιος Ευστάθιος, με το μεγαλύτερο όμως να ηγείται της παρέας, την Πολύαιγο. Είναι ένα ηφαιστειογενές νησί πλούσιο σε βιομηχανικά ορυκτά, κυρίως μπετονίτη, ποζολάνη (λευκό τσιμέντο), περλίτη, καολίνη (πορσελάνη) κ.α. Αξιοσημείωτη είναι και η «κιμώλια γη», είδος αργίλου με απορρυπαντικές και φαρμακευτικές ιδιότητες. Μην συγχέεται όμως με τη γνωστή κιμωλία του μαυροπίνακα. Απλά υπάρχει ομοιότητα χρώματος και αφής. Έχει επίσης ημιπολίτιμους λίθους όπως χαλαζία, αμέθυστο και οπάλιο.
Η αρχαία πόλη, πριν βυθιστεί, βρισκόταν στα δυτικά του νησιού στη σημερινή θέση «Ελληνικά». Ότι απέμεινε από την πόλη βρίσκεται στο νησάκι Άγιος Ανδρέας, απέναντι από τα Ελληνικά, όπου στον βυθό της περιοχής βρέθηκαν ερείπια από τα σπίτια και τους τάφους της αρχαίας πόλης. Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα η Κίμωλος κατοικείται συνεχώς, τουλάχιστον από την ύστερη Νεολιθική εποχή. Η πλούσια ελληνική φαντασία θέλησε να οφείλει το όνομά της στον πρώτο οικιστή της, τον Κίμωλο, σύζυγο της κόρης του Ταύρου, Σίδης.
Τον 5ο π. Χ. αιώνα ανήκε στην Αθηναϊκή συμμαχία και το πολίτευμά της ήταν οργανωμένο στα πρότυπα της αθηναϊκής δημοκρατίας. Υπήρχε βουλή και Δήμος και την εξουσία ασκούσαν τρεις άρχοντες και τρεις ταμίες. Πολιούχος θεά ήταν η Αθηνά, ενώ λατρεύονταν ακόμη η Άρτεμης, ο Ερμής και ο Ποσειδώνας. Τον 3ο αιώνα Π. Χ. η Κίμωλος κυκλοφόρησε δικά της νομίσματα, δυνατότητα που της δόθηκε από τις μεγάλες εξαγωγικές της «Κιμωλίας γης» και των εξαιρετικών σύκων της. Η διαμάχη των Κιμωλιών με τη Μήλο για την κυριότητα της Πολυαίγου και των κοντινών νησίδων ξεκίνησε το 416 π.Χ. και έληξε λίγο μετά το 338 π.Χ. με απόφαση του δικαστηρίου των Αργείων και με νίκη της Κιμώλου που διατηρεί ως σήμερα το δικαίωμα αυτό.
Η έκτασή του δεν ξεπερνά τα 36 τετραγωνικά χιλιόμετρα και το σχήμα του νησιού είναι σχεδόν κανονικό πεντάγωνο. Έχει μόνο ένα χωριό με περίπου 800 μόνιμους κατοίκους, αρκετοί από τους οποίους είναι συνταξιούχοι. Οι νέοι από την πλευρά τους ασχολούνται με την εξόρυξη μεταλλείων, με το εμπόριο και το ψάρεμα. Άλλοι είναι ναυτικοί, τεχνίτες και σχεδόν όλοι αγρότες.
